Życzenia ;) .!

Hey Kochani.!
Z okazji świąt mam dla was małe życzenia... :) 

Xxx --{-@ @-}-- xxX

1D domek dekorują.
Na te gwiazdkę się szykują.

Zayn lusterka wiesza czule.

Liam z choinki je zdejmuje.

Louis tuli wciąż Kevina. 

Niall ucieka i przeklina.

Krzyczy, piszczy i unika, 

niech ten gołąb szybko znika.

Harry tym się tak przejmował, 

że aż barszczu ugotował. 

Zjadł Horanek uśmiechnięty,

dla barszczyku nie ugięty.

 Liam także chciał spróbować, 

musiał jednak podziękować. 

Przez łyżkę zupy nie spróbował, 

aż się Harry zbulwersował.

Zayn Liama chciał ratować, 

Styles Payne'a zamordować.

Louis zaczal ich rozdzielac,

 a Niall się do komputera dobierać.

Gdy się wszyscy ogarnęli

 na Niallera w net spojrzeli.

Blondyn tylko się uśmiechał,

najwyraźniej na coś czekał. 

Na pulpicie widniał plik:

" Send to Polish -kliknij w mig".

Zayn do myszki się zwerbował

i pospiesznie zatwettował.

A jaka treść była tam.? 

"Merry Christmas everyone.! " 

 Wesołych świąt i pijanego Sylwestra...
Całusy :****
Lil

Rozdział IX

Droga do mojego domu strasznie się dłużyła. Payne był zmuszony do co minutowych postoi. Przez cały ten czas, ani razu się nie odezwał. Gdy już dotarliśmy na miejsce, byłam wycieńczona. Powoli otworzyłam drzwi i wysiadłam z auta. Zaskoczona że potrawie utrzymać się na nogach, stanęłam w pół kroku.

-Liam… Ja… Ja przepraszam.

Nie dostałam odpowiedzi. Spotkałam się jedynie z milczeniem. Z ciężkim sercem ruszyłam do domu. Odchodząc usłyszałam dźwięk silnika. Mimowolnie się odwróciłam. Traf chciał że moja stopa ześlizgnęła się ze stopnia na którym właśnie stałam. Nie mogąc złapać równowagi, upadłam na ziemie i uderzyłam głową o bruk. Straciłam przytomność.

Xxx  Z PERSPEKTYWY LIAMA  xxX

Harry i Zayn z parkietu wyciągnęli Payne’a siłą. Z początku nic nie mówili, lecz gdy chłopak nie wytrzymał , z ich ust wypłynął istny potok słów. Do uszu piwnookiego dochodziły takie słowa jak „dziewczyna”, „podwózka”, „taksówka” i „Louis”. Łatwo się domyślić że praktycznie nic z tego nie zrozumiał. Oczywiście racjonalnym wyjściem, było by się zatrzymać i szczegółowo wszystkiego wysłuchać, ale naglący i niemal błagalny wzrok przyjaciół sprawił że poważny i rozważny Liam, po prostu poszedł za nimi. Gdy Styles i Malik się zatrzymali, oczą chłopaka ukazała się pijana dziewczyna, siedząca przy ich stoliku. Hazza był wściekły. Zayna też ponosiły nerwy lecz nieznajoma postanowiła spróbować podejść do Payne’a. Była tak pijana że nie mogła ustać na nogach.  Malik momentalnie znalazł się przy niej i doprowadził do przyjaciela. Chłopak miał ochotę przetrzeć oczy, by upewnić się że nie ma zwid. W ostatniej chwili się powstrzymał. Rozpętała się istna katastrofa. Chłopaki nie mogli dojść do porozumienia, a Liam został wciągnięty w sam środek tej awantury. Zanim piwnooki zrozumiał o co właściwie chodzi, jego przyjaciele byli gotowi skakać sobie do gardeł. Na szczęście gdy się już na sobie wyżyli i wykrzyczeli w twarz wszystko co ich dręczyło, sytuacja zaczęła się uspokajać. Teraz jedynym sporem był tylko nieznośny Zayna, co do wyboru samochodu. Po dziesięciu minutach zrezygnowany Payne uległ. Za wyjątkiem Louisa, cała gromadka ruszyła przed klub. Malik wsadził Lilian do samochodu i dał chłopakowi kluczyki. Nawet nie wspomniał o tym by uważać na jego cenny skarb. To było zadziwiające. Liam dobrze wiedział że Zayn kocha swój wóz, był jednak zbyt zmęczony by to rozważać.  Po prostu usiadł za kierownicą.  Wtedy też głos zabrała Lil.  Payne nie ukrywał że jej słowa go dotknęły. Trafiła w czuły punkt i piwnooki nie mógł sobie z tym poradzić. W aucie zapadła martwa cisze. Z początku milczenie karmiło złość chłopaka, ale gdy zajechali pod dom szatynki nie wiele było w nim już tych nerwów. Właściwie w połowie drogi zaczął współczuć dziewczynie. Była kompletnie pijana, co strasznie się na niej odbiło. W głębi duszy wiedział że gdyby była trzeźwa, to by tego nie powiedziała, lecz nie potrafił się odezwać. Jego zraniona duma skutecznie mu na to nie pozwalała. Owszem jej przeprosiny na niego wpłynęła, ale nie potrafił tego pokazać. Odpalił silnik. Już miał odjechać, gdy kierowany impulsem spojrzał w kierunku domu. Zobaczył leżącą na ziemi Lillian. Klnąc wyskoczył z wozu i podbiegł do dziewczyny. Teraz to na siebie był wściekły. Przecież był za nią odpowiedzialny. Obiecał chłopakom że się nią zaopiekuje. Krew… Na bruku była krew. Lil miała rozciętą głowę i była nieprzytomna. Na szczęście oddychała. Dookoła nie było nikogo kto mógł by pomóc. Payne zdjął swoja koszule i przyłożył do rany. Gdy udało mu się mniej więcej zatamować upływ krwi, sięgnął do jej torebki i wyjął kluczę. Potem wziął dziewczynę na ręce i zaniósł do domu. Liam położył Lilian na kanapie i zaczął szukać apteczki. Wszystkie pomieszczenia wydały się piwnookiemu puste. W sypialni natrafił nawet na walizki. W końcu znalazł w jakiejś szafce plastry i spirytus. Gdy opatrywał dziewczynę, nawet nie drgnęła. To była trudna sytuacja. Nie wiedząc co ma ze sobą począć chłopak usiadł w fotelu i czkał aż Lilian się ocknie.  

--{-@ @-}--

 Siemanko.!

Dawno już nie było żadnego rozdziału co? Tak jak obiecałam, dodałam dziś 2. Jestem ciekawa jak wam się podobają. Pisajcie. !

Z wyrazami skruch za takie zaniedbanie...
Całusy :****
Lil

Rozdział VIII

Sama nie wiem ile czasu spędziłam jeszcze  w klubie. Chłopaki wciąż się kłócili. Afera nie była spowodowana tylko moim stanem. Nawet taka drobnostka jak  samochód którym ma jechać Payne, była paliwem do kolejnego wybuchu złości. Nawet ja zrozumiałam powagę sytuacji, jakimś cudem powstrzymując idiotyczne komentarze i fale nieznośnego chichotu. Chyba działała na mnie gęsta panująca dookoła atmosfera. Cały ten czas milczałam, patrząc na czwórkę wokalistów smutnym wzrokiem.  Rozumiałam już zachowanie Tomlinsona. Najprościej w świecie rozwalałam zespół. W jeden wieczór poznałam czworo z pięciu chłopaków z 1D i sprawiłam że zaczęli skakać sobie do gardeł.  Czułam się paskudnie. W końcu awantury dobiegły końca. Zayn, który o dziwo wciąż mi pomagał, zaniósł mnie i wsadził do swojego czarnego Mercedesa. Przez przyciemnianą szybę zobaczyłam jak podaje Liamowi kluczyki i wraca do klubu. Hazza stał przed budynkiem i machał, a Payne wsiadł do samochodu. Na moje nieszczęście zdążyłam na tyle ochłonąć że powróciła moja alkoholowa chęć rozmawiania.

-Liam…- To że się odezwałam, po raz kolejny go zdziwiło.

-Tak?- W lusterku ujrzałam niepewne spojrzenie piwnookiego.

-Wcale nie jesteś taki ładny… - Mruknełam opierając głowę na siedzeniu.

 -O czym ty mówisz Lilian? – Zaskoczenie Payne’a powoli przeradzało się w niedowierzenie.

-Bo wiesz… w mojej szkole, w telewizji, na ulicy, czy choćby w zwykłym sklepie słyszałam że jesteś taki wspaniały… A ty? – Tu spojrzałam na niego krytycznym wzrokiem. – Ty jesteś przeciętny i nudny. – Mówiłam, co jakiś czas chichocząc.

Nie panowałam nad sobą. Liamowi za to, nie było do śmiechu. Odwrócił się do mnie.

-Jestem nudny? –  Uniósł  pytająco jedna brew.

-A to ja wracam trzeźwa z imprezy, na której inni toną w alkoholu?

-Lil… To… To nie tak że ja nie chce pić…’

-Niemów mi tylko że nie możesz… - Znów zaniosłam się śmiechem. –Co się stało? Mamusia ci zabrania, czy jak?

-Lilian…. Ja naprawdę nie mogę pić. – Ze złości i frustracji Payne zacisnął pięści na kierownicy. –Nie mogę pić bo nie mam jednej nerki.

Gdy to usłyszałam, ścięło mnie. W jednej chwili poczułam się jak perfidna suka…. Milczałam.  Wręcz nie byłam w stanie wydusić z siebie słowa.

Chłopak ruszył. Zrobiło mi się niedobrze.

-Zatrzymaj się.! – Wrzasnęłam parę sekund później.

-Ale… - Liam mnie nie rozumiał.

-Już.!

Samochód zatrzymał się w ostatniej chwili, pośpiesznie otworzyłam drzwi i zaczęłam wymiotować.

Ogłoszenie parafialne - Informacyjne

Witajcie!

Chce was przeprosić za brak nowych rozdziałów.... Mam je nabazgrane na brudno w zeszycie, ale przez szkołę nie mogę ich przepisać. Niestety w tym tygodniu raczej nie uda mi się tego zrobić. Musze poprawić oceny. Przyrzekam że w przyszłym tygodniu dodam 2 pod rząd, by wynagrodzić wam tak długi czas oczekiwania.

Całusy :****

Licząca na wybaczenie Lil

Rozdział VII

W towarzystwie chłopaków czułam się nieswojo. Harry na siłę starał się to zmienić. Przedstawił na sobie i liczył że od razu załapie kontakt z Lou i Zaynem.  Niestety Loczek się pomylił. Gdy tylko wraz z Malikiem na poszukiwania Payne'a, poczułam na sobie czujne spojrzenie Tomlinsona. Siedziałam skulona na jednej z kanap czekając, aż Louis się odezwie. To jednak nie nastąpiło. Chłopak jedynie patrzył na mnie wilkiem, popijając whiskey. Próbując uciec od tego wzroku, sama zaczęłam pić. Trunek dość szybko uderzył mi do głowy i dodał odwagi. Ośmielona oderwałam wzrok od bursztynowej zawartości szklanki i wbiłam spojrzenie w szarookiego.

-Czemu się tak na mnie gapisz? – Spytałam jednocześnie samemu wlepiając w niego wzrok.

-Zastanawiam się…- Tomlinson odpowiedział mi dziwnie poważnym głosem.

Przez głowę przeszło mi myśl że w telewizji Louis wydaje się zupełnie inny.  Przełknęłam ślinę.

-N… Nad czym się zastanawiasz? – Zamrugałam, wciąż patrząc na niego pytająco.

 -Zastanawiam się co jest w tobie takiego,  że Hazza i Zayn byli gotowi skoczyć sobie do gardeł, by tylko cię odwieźć. – Jego słowa kompletnie mnie zaskoczyły.

Na powrót spuściłam wzrok. Później już tylko milczałam. Miałam ochotę zapaść się pod ziemie. Słowa chłopak pozbawiły mnie pijackiej odwagi. Czekając na powrót Harrego, topiłam swe myśli w hektolitrach ognistej. Liczyłam że alkohol pozwoli mi wymazać to z pamięci.  Gdy chłopaki przyszli wraz z Liamem, bym w końcu wróciła do domu, nie byłam już w stanie utrzymać się na nogach. Zataczając się próbowałam podejść do trójki wokalistów. Chciałam się przywitać, jednak wraz z już i tak blada iskrą pewności siebie, przyszła też tendencja do potykania się i tracenia równowagi. Gdyby nie Malik pewnie niczym kłoda,  runęła bym na ziemie. Mulat złapał mnie w ostatniej chwili. W jego silnym uścisku powoli dotarłam do celu mojej niedawnej, nieporadnej wędrówki.

-Ty… Ty jesteś Liam? – Zdanie przerwał mi mój własny, niekontrolowany chichot.

Choć w piwnych oczach chłopaka pojawiło się zaskoczenie, to Payne spokojnie mi odpowiedział. Wtedy też niczym z odległego pomieszczenia, doszedł mnie głos Stylesa. Harry stał nie cały metr ode mnie i beształ Louisa. 

--{-@ @-}--

 Siemanko :D !

Tag, tag ostatnio dodaje rozdziały dość często. To wszystko przez/dzięki pewnej cudnej blondi, którą kocham <3. Powiedzcie jak wam się podobał rozdział? Przyjmę nawet najgorszą krytykę

Całusy :****

Wasza "lekko" nadpobudliwa Lil

P.s Rozdział dedykuje mojej kochanej córci H <3 i wspaniałej sis Jade!

Rozdział VI

Z perspektywy Hazzy.! 

Wraz z Harrym Lil wróciła pod klub... W drodze dziewczynie zrobiło się zimno. Loczek bez wahania oddał jej swoją marynarkę. Lilian nie była zbyt rozmowna. Styles miał trudności nawet z tym by poznać jej imię. Mimo wszystko panna Mayn zrobiła się milsza. Wieczór powoli zaczął się układać i wtedy Harry trafił na duż kłopot. 

-Zayn... Gdzie kluczyki od merca? - Zielonooki uważnie obrzucił stolik wzrokiem.

-Tutaj.- Malik powolnym gestem wyciągnął kluczyki z kieszeni.- Do czego ci one Hazza?

-Chce ją odwieźć.- Wskazał głową, stojącą nieopodal Lil. 

Dziewczyna przyglądała się wszystkiemu z poważna miną.

-Nie ma mowy! -Zaczął Mulat.- Jesteś pijany w trzy dupy! Nie ma mowy byś prowadził!

-Ale ona nie będzie wracać na piechotę! - Harry zazgrzytał zębami.

-Ja ją odwiozę.- Odparł całkiem poważnie Zayn. 

Brązowooki miał w tym własny cel. Chciał dowiedzieć się czemu dziewczyna od niego uciekła.

-Zayn... Jesteś bardziej napruty niż ja!- Loczkowi puszczały nerwy.

-To co? Ma wracać pieszo?- Malik nie ustępował.

Atmosfera wrzała. Lilian już miała interweniować, gdy na ratunek przyszedł Louis. Tomlinson już od jakiegoś czasu przysłuchiwał się wymianie zdań i mimo iż nie znał Lil od razu zorientował się że to ona jest problemem.

-Uspokójcie się! - Stanął miedzy przyjaciółmi..- Żaden z was nie jest na tyle trzeźwy by siadać za kółko... Mogli byście nie tylko skasować furę, ale zabić siebie i pasażerkę!

-Mówisz tak, bo sam chciał byś ją odwieźć. - Burknął Mulat.

-Zayn ... Nie chce... Zresztą nawet jak bym chciał to bym tego nie zrobił. Jedyną osobą którą mogła by teraz odstawić ją do domu jest Liam... Niestety porwały go dzikie pląsy i zniknął gdzieś na parkiecie. Race wam się ogarnąć i zacząć go szukać, albo dziewczyna wraca sama. - Dla chłopaków słowa przyjaciela były niczym kubeł zimnej wody.

Styles się uspokoił. W tym czasie podeszła do niego Lil.

-Harry... Jeśli to taki problem to...- Dziewczyna znów miała ochotę uciec.

-Lilian to nie jest problem. Poczekaj chwilę. Znajdę Liama i tak jak obiecałem wrócisz do domu. -Chłopak przeszył ją spojrzeniem.

-Ale...- Szatynka po raz kolejny próbowała się wymigać.

-Hej... Lepiej go posłuchaj. - Do rozmowy (o dziwo z uśmiechem) wtrącił się Malik- Jest zbyt uparty by mu odmówić.

Mimo że Mulat nie wiedział czemu Hazza nie chcę by dziewczyna wracała sama do domu, zdawał sobie sprawę że przyjaciel ma ku temu jakiś konkretny powód.

--{-@ @-}--

 Witajcie kochani <3 !

Za wami VI rozdział. Bardzo ciekawią mnie wasze opinie, lecz zanim zacznę błagać was o komentarze, pragnę złożyć serdeczne podziękowaniu kilku ważnym osobą. Dzięki nim blog cały czas się kręci i nawet najgorszy zastój udaje mi się pokonać. Dziękuje także wszystkim którzy odwiedzają te stronę i zostawiają komentarze. Ta też bardzo mi pomaga. Uwielbiam was za ciepło i motywacje którą potraficie mi przekazać. By nie przedłużać... Proszę zostawicie po sobie jakiś ślad.

Całusy :****

Wasza "lekko" nadpobudliwa Lil

Rozdział V

Prowadzona sprzecznymi myślami ,wciąż czując alkohol buzujący w moich żyłach nie zdążyłam dojść nawet do pierwszego skrzyżowania, gdy dogonił mnie Harry.

-Czego chcesz? – Rzuciłam gdy zziajany zrównał swoje kroki z moimi.

-Czemu wyszłaś? – Styles powoli uspokajał oddech.

-To nie twoja sprawa. – burknęłam.

-Dlaczego taka jesteś? – Loczek nie dawał za wygraną.

-Taka to znaczy jaka? – Starając się nie dać tego po sobie poznać, zaczęłam intensywnie myśleć nad jego 

słowami.  Hektolitry drinków skutecznie utrudniły mi jednak to zadanie.

-Oschła… - Z ust mojego rozmówcy wydobyło się tylko to jedno słowo, jednak wystarczyło ono by zrobiło mi się głupio.

-Już ci to wyjaśniałam Harry. – Szepnęłam zrezygnowana.

-To że nie jesteś naszą fanką nie znaczy że musisz być nie miła.

-Wiem… - spuściłam głowę – Niektórych nawyków trudno się jednak pozbyć.

Dopiero   wtedy zorientowałam się,  że stoję w miejscu. Hazza milczał.

-Harry…  Mogę cię o coś spytać? – Spojrzałam na niego niepewnie.

-Tak? – Zielonooki spojrzał na mnie zdezorientowany.

-Dlaczego za mną poszedłeś?

-Wiesz…. Zostawiłaś mojego przyjaciela…. Wyszłaś z klubu… - Styles nie bardzo wiedział co powiedzieć.

-Czyli zrobiłeś to dla kumpla? – Ogarnął mnie niespodziewany smutek.

-Nie… To znaczy… Częściowo…. – Loczek mieszał się w zeznaniach – Po prostu… Pomyślałem że możesz chcieć wrócić do domu… Wiedziałem że raczej nie wezwiesz taxówki, więc….

-Więc postanowiłeś gonić mnie na piechotę?

-Postanowiłem cię podwieźć.

-Jakoś nie widzę żadnego samochodu. – Mówiąc to automatycznie się rozejrzałam.

-Jeśli wrócisz ze mną na sekundę do klubu, obiecuje że odstawie cię wprost pod dom. – Hazza patrzył na mnie wyczekująco.

Targały mną liczne wątpliwości. Wpatrzone we mnie zielone oczy, nie ułatwiały mi decyzji.

-Zgoda – Szepnęłam ostatecznie.

Do tego wyboru skłonił mnie zimny powiew wiatru, który pojawił się jakby znikąd. Był to zwiastun nadchodzącej zmiany pogody. 

--{-@ @-}--

 Heyka kochani!

Wybaczcie poślizg, ale kompletnie pomieszały mi się dni. Mam nadzieje że mimo wydłużonego czasu oczekiwania rozdział się wam spodobał. Piszcie :*

Całusy :****

Lil